Poeh, Wolf! Papa en Kobe liggen allebei uitgeteld te slapen, jij zit eventjes rustig tv te kijken, en ik ga straks mijn voeten even masseren, denk ik. Het huis is immers eindelijk weer rustig en opgeruimd na de invasie van de kleuters, zoals papa het zo mooi uitdrukte. Jawel, vandaag heb je je eerste echte verjaardagsfeestje gekregen!
Stipt om twee uur waren Evert, Mai, Marthe en Wout De Smet hier, om met jou te spelen ter ere van je verjaardag. Gisteren hadden we al het huis versierd met slingers en vlagjes, vandaag hebben we nog een hoop ballonnen opgeblazen, en ik heb pannenkoeken gebakken. We hadden ongelofelijk veel geluk met het weer: ik denk niet dat er al ooit eerder een negende februari was waarbij jullie allemaal buiten konden spelen in een T-shirt of een lichte pull, en dat het vijftien graden was in de schaduw. Papa had al alle fietsjes buitengezet deze morgen, zodat jullie eerst anderhalf uur hebben buitengespeeld. Daarna mochten jullie pannenkoeken komen eten, en dan, aangezien het toch begon af te koelen buiten, mochten jullie binnenspelen. Vooral het grote ridderkasteel had succes, en dat kon uiteraard niet mee naar buiten.
Op het einde werden jullie allemaal moe, begonnen jullie je een beetje te vervelen, en toen heeft papa eerst jullie laten boksen met de Wii, en daarna verhaaltjes voorgelezen, en toen was het vijf uur. Ik denk wel dat je ervan genoten hebt, liefje, je zit toch lekker moe te wezen met blozende kaakjes. Alle kinderen hebben hun hoedje mee naar huis, een toetertje (zo’n roltong) en een klein speelgoedje.

Gisteren hebben wij tweetjes samen jouw verjaardag gevierd. Donderdag waren we nog samen met Kobetje naar oma en opa, en omoe en opoe geweest, en gisteren was Kobe al genoeg genezen van zijn oorontsteking dat hij naar de opvang kon. Dat betekende dat we de hele dag voor ons alleen hadden. In de voormiddag hebben we het huis versierd en verder wat spookje gespeeld, en om één uur hadden we afgesproken met papa en nonkel Faust om iets te eten in het Lepelblad. Jij vindt een restaurant zo af en toe wel een keertje leuk, en je kreeg een lekkere spaghetti voorgeschoteld. Daarna zijn wij met ons tweetjes naar de film geweest, voor ‘t eerst in je leventje. Je was diep onder de indruk van het gigantische scherm, en ging volledig op in de film: K3 en de kattenprins. Alleen de snoepjes die ik gekocht had, konden je uit je concentratie halen, en het verwondert me zelfs dat je er nog geen buikpijn van kreeg: je hebt er veel te veel van gegeten :-p en voor één keertje mocht je dat van me.

Na de film zijn we naar het Zuidpark gereden, omdat ik weet dat daar een klein speeltuintje is met een paar leuke toestellen. Het was er vrij druk, maar wat wil je, het was dan ook heerlijk weer! Je hebt zitten schateren op de verschillende schommels en draaimolens, en zat behoorlijk onder het zand. Van daaruit zijn we naar het shoppingcenter gewandeld, waar ik je beloofd had dat je in de coole glazen lift mocht, en op de roltrappen: dat is een attractie op zich. Ik heb je even meegenomen naar de Hema waar we ballonnen en zo gekocht hebben, en daarna naar de H&M, omdat ze er een Spidermancollectie hebben/hadden. T-shirts hadden ze niet meer, maar wel een hoop andere parafernalia, waaruit je uiteindelijk een blauwe Spidermanpet hebt gekozen, en een polsbandje. Daarna zijn we weer naar buiten gegaan, waar er ondertussen drie eenden op de grote fontein zaten. Er was net een man met zijn zoontje brood aan het werpen naar de dankbare beestjes, en ook jij hebt verscheidene stukken brood gekregen om ze te voederen. Om terug naar de auto te gaan passeerden we langs het skatepark, waar een aantal jongens heel intensief aan het oefenen waren. Ademloos stond je te kijken, en daardoor begonnen ze natuurlijk nog méér hun kunsten te tonen, tot jouw grote vreugde.

Toen we weer thuis kwamen, was je pompaf, maar had je er duidelijk van genoten. Hoewel, toen ik je vroeg wat je nu het leukste had gevonden van de hele dag, antwoordde je zonder verpinken: “Spidermankleren kopen in de winkel”. Val nu dood!

En weet je wat, Wolfie? Ik heb minstens evenveel van die dag genoten als jij

Je loopt moe, Wolf.  De hele week al ben je huilerig, zoals ik al gezegd hebt, en juf Dominique denkt dat het aan de vermoeidheid ligt. Alle kinderen in je klas lopen overigens zo moe, er blijven er zelfs een paar in de namiddag thuis om te slapen, vertelde ze. Ik denk dat het ook een beetje aan Kobe ligt, meer bepaald aan het feit dat je meer aandacht wil van me, omdat ik nu ook Kobe moet en wil vertroetelen.
Vrijdag heb ik je duidelijk gemaakt dat ik dat huilen aan de schoolpoort echt niet leuk vind, en dat ik geen tijd had om nog uren aan het berenpoortje te staan om jou te troosten. Kobe, weet je wel. Je keek me ernstig aan, en zei: “Weet je mama, ik zal niet huilen aan het poortje.” En toen met een iets stiller stemmetje: “Ik zal dan wel huilen binnen, mama, als jij weg bent…” Mijn hart bloedde, kleintje, maar je kon me geen echt antwoord geven op de vraag waarom je huilde. Je miste je mama, zei je, en Kobe ook. Liefje toch. Toen ik je ’s avonds vroeg of je dan gehuild had, zei je van niet. Gelukkig maar.

Gisteren was ik de hele dag naar een koorrepetitie, en heb je de dag met papa doorgebracht. Ik weet eigenlijk niet wat jullie allemaal gedaan hebben, behalve dan naar de Delhaize geweest, en veel gespeeld.

Vandaag was het een typische zondag: geslapen tot negen uur (jawel, je bent echt moe), gespeeld in bed, koffiekoeken gegeten, beetje tv gekeken, en dan buiten genoten van het heerlijke herfstweer. De zon schijnt nog steeds volop, en het is echt warm buiten. Terwijl ik de was ophing en de lavendel snoeide, heb jij op je glijbaan gespeeld, de planten water gegeven, en daarna papa geholpen met de kabel toen hij het gras aan het afrijden was.
Oh, en ik heb een ballonhoedje voor je gemaakt: je was heel erg blij, en hebt er dan zelf je grote ballonnen aan vastgemaakt

Je bent een ongelofelijk lieve pruts, Wolf De Waele

Dan beloof ik al eens dat het niet meer zo lang zal duren voordat ik schrijf, is het weer bijna een maand… Jouw broertje houdt me meer bezig dan ik wil toegeven, geloof ik.

In ieder geval ga ik nu proberen jouw grote vakantie te beschrijven, voordat ik het zelf allemaal weer vergeten ben. Jou moet ik dat niet vragen, want blijkbaar is het normaal dat je bijvoorbeeld niet meer weet wat je precies hebt gedaan in de klas, of wat je ’s middags hebt gegeten. Soms vind ik dat wel wat frustrerend, want ik ben eigenlijk echt wel geïnteresseerd in dat kleine leventje van jou, en ik zou wat meer willen inpikken op jouw klasactiviteiten. Ach ja, dat komt nog wel zeker?

De grote vakantie begon lekker rustig, voor mij dan toch :-p Omdat ik met die dikke buik rondliep en nog een hoop wilde doen vooraleer je broertje werd geboren, ging je twee dagen in de week naar de opvang, op dinsdag en donderdag, samen met Marthe. Ik had niet de indruk dat je veel met haar speelde, dat deed je voornamelijk met de oudere kinderen. Erg leek je de opvang niet te vinden: thuis was maar thuis met mij, en daar had je tenminste vriendjes in de buurt. Toch was je wel blij als je me zag. De opvang was echter maar open de eerste twee en de laatste twee weken van de vakantie, maar daar heb ik dan ook dankbaar gebruik van gemaakt.

Vrijdagnamiddag vertrokken we dan, zodra papa klaar was, naar zee: omaly en bompa hadden ons opnieuw uitgenodigd voor een weekendje, in Koksijde deze keer. Je mocht met ons mee-eten aan tafel, maar ging daarna vrij vlot je bed in. Dat vond je wel wat raar: je bed stond bij ons op de kamer, en toch gingen wij nog niet mee slapen. Je bent dan later die avond, toen wij kwamen slapen, nog eventjes wakker geweest, maar ik denk niet dat je daar de volgende dag nog iets van wist.
Er zat wel een groot nadeel aan het feit dat je bij ons op de kamer sliep: ’s morgens was je wakker rond zeven uur, en je vond het heerlijk dat je meteen je klep kon openzetten en bij ons in bed springen. Papa en ik kreunden even onder het verbale en fysieke geweld, en besloten toen dat de tv misschien geen slecht idee was, gezien het feit dat we pas tegen negen uur aan de ontbijttafel werden verwacht. We hebben je er ook op uitgestuurd om bompa en omaly wakker te maken, maar bompa was al in geen velden en wegen meer te bekennen, die was ook al vroeg wakker en gaan wandelen.
Na het ontbijt zijn jullie, zijnde papa, bompa, nonkel Koen en tante Else gaan zwemmen in het verwarmde binnenzwembad van het hotel. Ik geloof dat jullie er vooral ‘haai’ hebben gespeeld, met een vermoeide maar bijzonder opgefokte Wolf tot gevolg :-p Ikzelf heb ondertussen geslapen want ik had die nacht geen oog toegedaan.
Daarna zijn we samen iets gaan eten in een restaurant op de dijk, maar zijn voor de koffie toch maar naar binnen gegaan, uit de felle wind. Jij werd wat ongedurig, en mocht met een go-car-achtig iets gaan rijden, iets waar je ongeveer een uur om gezaagd hebt. Na vijf minuten was de lol er blijkbaar al af, ook al mocht je een half uur rondrijden, en hebben we het ding maar teruggebracht. Toen zag ik een kledingwinkel, een typisch dijk-ding, waar ze onder andere Spidermankousen verkochten, en je was wildenthousiast toen ik je even later toonde wat ik voor je gekocht had.
Toen was het eindelijk strand-tijd: hoewel het aan de frisse kant was door de harde wind, gingen jij, papa en bompa vrolijk aan het graven, terwijl ik onder een felgroene parasol een poging deed om te slapen. Een halve put later wilde jij richting het water, en ja hoor, je was binnen de korste keren drijfnat. Niet dat dat erg was, alleen niet bijzonder warm, zeker omdat ik geen andere droge kleren bijhad. Na een uur of twee was het welletjes: je was doodop van altijd maar in het water te springen, de golven te ontwijken of ze juist tegemoet te lopen. Ook bompa en papa waren intussen behoorlijk moe. Bibberend kwam je bij mij (waarbij de fluogroene parasol bijzonder goed zijn taak van baken vervulde), waarop ik je uit je natte kleren stroopte, een droog onderbroekje aantrok, en in een droge handdoek wikkelde. Gelukkig was het hotel op nog geen tien minuten wandelen (het geploeg door het zand inbegrepen) zodat je al snel onder een warme douche stond te bekomen. Je had er overduidelijk enorm van genoten.
Daarna hebben we allemaal samen rustig iets gedronken op het terras in de warme zon, en heb jij al een boterham met kaas gekregen. Tegen dat het zeven uur was, tijd voor ons om aan tafel te gaan, lag jij al in je bed.

De volgende dag zijn papa en ik met je gaan zwemmen, en heeft papa jou bezig gehouden terwijl de rest van de familie genoot van sauna en massage Daarna werd alle bagage in de auto geladen, en zijn we met zijn allen de kusttram opgestapt richting Nieuwpoort. Zo’n tram blijft een belevenis voor jou
Toen we amper op de dijk waren, stond er een grote, oude typische paardenmolen. Ikzelf mag niet gedroomd hebben dat ik erop moet zitten omdat ik dadelijk ongemakkelijk zou worden, maar jij vond het wel leuk. In het begin vertrouwde je het zaakje niet helemaal (omaly wou eigenlijk dat bompa meeging met jou om je vast te houden, maar ik vond dat je al groot genoeg was), na een tijdje vond je het best leuk en opwindend, en uiteindelijk wou je er af, een beetje witjes om de neus, ik vermoed om dezelfde reden als ik er in de eerste plaats al niet op wilde. Datzelfde vermoeden is ook al bevestigd in de auto: je bent wagenziek. Dan begin je te klagen dat je buik pijn doet, dat je zou moeten overgeven, en dan zie je compleet wit en grauw, arme jongen. Ik heb echt medelijden met jou, maar ik kan er niks aan doen. Hopelijk gaat het bij jou sneller over dan bij mij, want ik heb het nog steeds behoorlijk serieus zitten.
Na een korte wandeling op de dijk gingen we dan iets eten, daarna opnieuw de tram op, en in de auto huiswaarts. Het heeft, geloof me, geen tien minuten geduurd voor zowel jij als papa lagen te slapen, helemaal tot in Wondelgem :-p Jaja, die mannen…

De week daarna verliep ook heel gewoon. Alleen jammer dat het weer niet meewilde, want anders had ik het zwembadje kunnen opzetten, en waren we quasi nonstop buiten gebleven.
Op vrijdagavond belde Delphine dan: of we soms geen zin hadden om op zaterdag (ze voorspelden eens mooi weer) te komen barbecuen ’s avonds. Daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen, zodat we, na een dagje schilderen in Kobes nieuwe kamer (waarbij jij enthousiast geholpen hebt) tegen half zes het blokje om gingen. Jij had thuis al uitgebreid met water gespeeld in de twee wasmanden, maar Pieter had het zwembadje van Marthe opgezet. Het duurde dan ook geen vijf minuten of jullie zaten al in het water. Papa is dan maar snel even terug naar huis gelopen om verse kleren en handdoeken en dergelijke, en heeft meteen maar je pyama meegenomen zodat je daar kon slapen. Jullie hebben tot half acht in het water zitten spetteren, daarna snel wat gegeten, en tegen half negen lag jij in Marthes reisbedje in hun badkamer te slapen. Jullie waren zodanig moe dat er geen halve kik meer te horen was. Tegen half twaalf heeft papa jou dan uit je bedje getild, naar huis gedragen, en daar weer in bed gelegd. Je was wel wakker, maar heel veel wist je er de volgende dag toch niet meer van.
De zondag zijn we dan met ons drietjes even gaan rondlopen op de Gentse Feesten, gewoon rustigjes, een ijsje eten, wat kraampjes bekijken… Je vond het ‘peshiaal’, al die mensen overal, en de muziek en de clowns en zo.

Maandag de zestiende juli gingen we opnieuw naar de gynaecoloog, en werd ons vermoeden bevestigd: Kobe lag nog steeds in stuitligging, en had precies niet veel zin om zich te draaien. De dokter wilde nog een weekje wachten, en dan, als de baby zich nog niet had gedraaid, overgaan tot een keizersnee een paar dagen later. Jij vond het vooral jammer dat het geluid van de monitor kapot was, want zo’n blaadje met wat kriebellijntjes op vond je maar niks, terwijl het geluid van zijn hartje wel best spannend was.
De rest van de week was opnieuw rustig: ik had eigenlijk verschillende keren met jou naar de Gentse Feesten willen gaan, maar met die buik zag ik dat niet zo goed zitten wegens veel te snel moe. Op donderdag wilde ik wel met oma en jou een poppenvoorstelling van het Puppetbuskerfestival meepikken op de Site (aan de Gasmeterlaan), maar er konden om het half uur amper zeven mensen binnen, die dan nog willekeurig werden uitgekozen, zodat we na een uur wachten gewoon door zijn gegaan. Jammer, maar niks aan te doen. Aangezien we vlak bij het speeltuintje aan de Blaisantvest waren en jij al heel lang had gevraagd om daar eens te mogen spelen, hebben we dat dan maar gedaan. Je amuseerde je kostelijk: oma moest mee in de trein, we hebben met ons drieën op de wip gezeten, en ik denk dat je ongeveer een halve kilo zand hebt meegezeuld naar huis. Daarna zijn we nog de stad in gegaan: we hebben rondgelopen, oliebollen gegeten, gekeken naar breakdancers,… Je wilde ook perse een ballondiertje, maar het bleek een teleurstelling: toen we een schildpadje vroegen, kreeg je geen hoedje maar een klein armbandje. Gelukkig liet je je ontgoocheling niet echt merken, pas thuis zei je er iets van. Je bent toch echt wel lief, kleine man!

De volgende dag, zijnde de vrijdag, zijn we dan samen met Sofie en de meisjes naar Shura gegaan: we moesten al heel lang eens langsgaan ter ere van haar kleinzoontje Albert. Ook al had ik gezegd dat ze zeker geen eten moest doen, en dat taart meer dan voldoende was, toch had ze willen vasthouden aan Tsjetsjeense tradities, zodat de tafel gedekt stond met gevulde kip, een speciaal courgettegerecht en frietjes, en daarna taart. Wij hadden allemaal net gegeten, zodat we uit beleefdheid wat van de kip hebben gegeten, en daarna vooral taart. Van die taart heb ik trouwens zowat de helft meegekregen, poeh… Ze was echt wel lekker, daar niet van, maar zo zwaar…

Rond half vijf zijn we doorgegaan, en in ‘t passeren ben ik nog even aan de Zuid gestopt. In het Zuidpark stond namelijk een hoop kinderanimatie: een springkasteel voor kleintjes, een hoop klim- en klautergerief, een schminkstand, een podium… Jij was de koning te rijk met dat springkasteel, en ik geloof dat je het bijna een uur hebt volgehouden, tot het plots begon te regenen en ze het boeltje hebben opgedoekt. Het was tegen dan toch tijd om naar huis te gaan, je was doodop.

Het daaropvolgende weekend hebben we met opzet rustig gehouden, zodat we konden genieten van de tijd met ons drietjes, ons laatste weekend zonder baby.

Op maandag mocht je trouwens voor het eerst op kamp. En nee, daarmee bedoel ik geen echt kamp met tenten en slapen en zo, maar een dagkamp voor kleuters op de schoolterreinen van de Voskenslaan. Het thema was ‘Sprookjes’, en we hadden afgesproken dat zowel jij als Marthe zouden gaan. Op maandag zijn echter Pieter en ik elk apart gereden, gewoon omdat we jullie allebei wilden begeleiden op je eerste dagje. Het was met grote ogen en een bang hartje dat je er stond: er waren echt veel kinderen van alle leeftijden, en je liep een beetje verloren. We zijn dan ook gebleven tot jullie in de juiste groep waren verzeild, en handje in handje met Marthe liep je naar binnen. Toen ik jullie tegen half vijf ging ophalen, zag ik echter al van ver een klein jongetje in zijn regenvestje tussen de hekkens doelloos rondlopen: je had gedacht dat ik jullie al meteen om vier uur ging staan opwachten hebben, en je begon dan ook prompt te huilen toen je me zag. Arme jongen, mijn hart brak. Je had je nochtans prima geamuseerd, zei je later. Marthe zat ondertussen wel binnen vrolijk te spelen, en die lachte breeduit. Het leed was snel geleden, de boekentasjes opgehaald, en de volgende dag ging je probleemloos met Marthe en Pieter mee. ’s Avonds ben ik je gaan ophalen, hebben we thuis gegeten en ons boeltje gepakt, en heb ik je naar oma gebracht. De volgende morgen moest ik immers al vroeg in het ziekenhuis zijn. Jij vond het jammer dat je niet mee mocht, maar toen ik je uitlegde dat er niemand mocht bijzijn wanneer Kobe ging geboren worden, behalve papa dan, kon je je ermee verzoenen.
De volgende dag heeft oma je dan afgezet op kamp, en is je om half vijf ook weer gaan ophalen, om dan bij mij in het ziekenhuis te komen: je had immers een broertje! Eerst was je uiteraard wat onwennig en deed je nogal stoer: mama lag immers met een hoop draadjes in een ziekenhuisbed, en dan lag er een baby in zo’n klein bakje. Toch was je meteen heel erg lief: je kroop even bij mij in bed om me te knuffelen, en wilde dan meteen Kobe grondig bekijken en aanraken. Trots verkondigde je tegen alle verpleegsters en oma en iedereen die het horen wilde, dat je nu een grote broer was, en dat je ging zorgen voor je kleine broertje en hem zou beschermen. Je was dan ook apetrots toen je, op papa’s schoot weliswaar, hem even mocht vasthouden. Je bleef hem maar strelen en voorzichtige kusjes geven. Ik had een beetje gevreesd voor een jaloerse reactie, maar daar was helemaal geen sprake van: je was heel erg lief en bezorgd om hem, en wilde nog het liefst van al bij ons blijven. Toen ik je echter had uitgelegd dat dat niet kon, en dat ik in het ziekenhuis moest blijven omdat de dokter mijn buik had opengesneden, ging je zonder problemen met oma mee naar huis. Ze vertelde achteraf dat je behoorlijk onder de indruk was, maar toch probleemloos ging slapen.

Heh. Het vervolg is voor morgen, het is welletjes voor nu.

Vorige zondag was een heerlijk rustige dag: nog altijd stralend weer, en dus een buitenspeeldag. Tegen een uur of elf zijn jij en ik met de fiets naar de markt op het Vanbeverenplein gereden, om te kijken of we geen simpele slippertjes voor in de tuin voor jou vonden. Ik had al de halve stad afgelopen, maar ofwel waren ze nog niet binnen, ofwel waren ze al uitverkocht in jouw maat. Ook op de markt hebben we er geen gevonden, maar we hebben wel een T-shirt voor jou meegebracht.  Tegen dat we thuis waren, had papa een heerlijke kouwe pla klaargezet, buiten in de schaduw van de luifel, en we hebben daar allebei van genoten. De rest van de dag heb je voor een groot deel binnen gezeten en huizen zitten bouwen achter de zetel met al je kussens, omdat het buiten echt wel warm was.

Maandag was een vrije dag voor ons tweetjes (de scholen maakten de brug met 1 mei), en ’s voormiddags hebben we het opnieuw lekker rustig aangepakt. De bedoeling was om nog voor de middag naar de winkel gegaan, maar daar hadden we allebei geen zin in, zodat we dan maar viskroketten met puree en sla gegeten hebben, iets wat ik nog in huis had. Na de middag wilde ik even liggen omdat mijn buikje pijn deed, en zijn we uiteindelijk rond kwart voor drie naar de Suprabazar gereden. Dat laatste was een suggestie van oma, om daar dan toch een paar slippertjes te vinden. En jawel hoor, ze hadden er effectief! Je bent soms toch een raar kind, Wolf: je had de keuze tussen felgroen en matgrijs, en je twijfelde geen seconde: het moesten grijze zijn. Je trekt echt wel op je vader, kleintje!
Daarna zijn we doorgereden naar Zomergem, waar oma op ons wachtte (een groot woord misschien, want het duurde meer dan een half uur voor we daar weggeraakten :-p ) om samen te gaan zwemmen in de vijver van meneer Mark. Ik had ’s morgens nog getwijfeld omdat het hier in de schaduw in de wind toch wel frisjes was, maar ginder viel de wind best mee en zaten we in de volle zon, zodat het toch wel warm genoeg was. Jij vond het alvast heel leuk, zeker toen Mark met jou kwam spelen, en jullie samen op de surfplank een rondje vaarden. Je hebt ook uitvoerig aan oma je drijfcapaciteiten met je zwembandjes gedemonstreerd, maar het water bleek toch wat frisjes, en je bleef liever aan het strandje spelen met emmers en schepjes en steentjes en… Toen meneer Mark je aandacht trok op de kikkers in de vijver, was je meteen verkocht: jullie zijn ijverig naar kikkers gaan speuren op de waterleliebladeren, en jawel, je hebt er een paar gezien, tot je grote enthousiasme. Ook een bezoek aan de ezel Margrietje kon niet overgeslagen worden, maar toen Mark je even op haar rug zette, had je duidelijk gemengde gevoelens: je vond het enerzijds wel wijs en opwindend, maar aan de andere kant zat je met een bang hartje, en was je duidelijk opgelucht toen je er weer af mocht.
Al bij al was het kwart voor zeven voor we opnieuw bij oma waren, en jij had duidelijk honger: je speelde een puddinkje naar binnen, en kloeg toen dat je nog honger had, waarop oma je nog twee boterhammen heeft gesmeerd, eentje met kaas en eentje met honing.
Toen we thuis kwamen, bleek papa ook net thuisgekomen te zijn, en die gaf je nog een boterham (al dat buitenspelen had je duidelijk met een grote honger opgezadeld), stak je in bad, en daarna in bed, veel te laat eigenlijk.

Dinsdag heb je dan ook geslapen tot negen uur, en ben je daarna bij ons in bed komen spelen. Ook die vrije dag was een lekker luie dag: veel hebben we niet gedaan, behalve opnieuw buitenspelen en genieten van het mooie weer. ’s Avonds mocht je met papa in het bubbelbad, en ik weet nog niet wie daar het meest van genoten heeft, jij of je papa.

Woensdag was het school voor jou, maar uiteraard maar een half dagje. Ik ben je met de fiets komen halen, we hebben een pizza gegeten (geen van ons tweeën had zin in spaghetti) met aansluitend de restjes van jouw ingevroren verjaardagstaart, en toen moesten we met de hond op controle bij de dierenarts. Alles was gelukkig in orde, zijn staart was mooi aan het genezen Ondertussen was er een werkman bij ons thuis om de oude badkamer te beginnen afbreken, en dat vond jij intrigerend natuurlijk.
Nog wat later kwam nonkel Faust toe, en zijn we samen buiten gaan zitten kletsen, met een grote pot aardbeienmilkshake. Faust had zijn nieuw fototoestel bij en zocht al dan niet gewillige sujetten om foto’s van te trekken, zodat hij zijn belichting onder de knie kon krijgen. Dat resulteerde natuurlijk in een reeks foto’s van jou
Toen Faust weg was, en ook de werkman was vertrokken, zijn we nog snel naar de Delhaize getrokken, en was het vrijwel zeven uur voor we thuis waren. Toen was papa ook net thuis, hebben we samen gegeten, heb ik jou gewassen, en zat je alweer veel te laat in bed.

Donderdag was een gewone schooldag, behalve dan dat ze om vijf uur onze gesneuvelde vaatwas kwamen vervangen. Ook die werken heb jij nauwlettend in de gaten gehouden. ’s Avonds moest je alweer in bad, wegens weer pottezwart van in de opvang. Niet dat dat erg is hoor, het is alleen tijdrovend. Je had me heel lief gevraagd of je alsjeblief een beetje mocht spelen, en dus kreeg je een echt bad in plaats van het functionele inzepen en afspoelen. Resultaat: alweer veel te laat in bed :-/

Vrijdag was een dag waar je al de hele week naartoe had geleefd: verkeersdag op school! Het straatje van jouw school was afgesloten, en er was ons vriendelijk gevraagd om zoveel mogelijk met de fiets te komen, en jou ook een fiets mee te geven. Papa heeft dus jouw driewieler in de auto gezet, heeft zich in het begin van de Vroonstallestraat geparkeerd, en jij hebt het hele eind vrolijk gefietst, tot in de zaal van de kleuters, waar je moest parkeren. De brandweer stond er al, net zoals de politie met een politieboot. ’s Avonds vertelde je dat je veel had mogen fietsen buiten, dat je in de brandweerwagen had mogen zitten, en zelfs in de boot van de politie! Je ogen begonnen trouwens opnieuw te schitteren toen je het vertelde.

Vandaag begon eigenlijk niet zo goed: je was huilerig, landerig en vervelend, toen je deze morgen bij me in bed kroop. Het was amper half acht, en op die manier kon je natuurlijk de gemiste slaap van de voorbije week niet inhalen. Pas op, we hebben wel gezellig liggen knuffelen en babbelen, maar zodra we opstonden, begon je te dreinen, iets wat ik totaal niet gewoon ben van jou. Omdat we papa nog salu wilden zeggen voor hij naar Barcamp ging, kwamen we in pyama naar beneden, en mocht jij al meteen wat tv kijken, lekker onder een dekentje. Ik had gedacht dat je opnieuw in slaap zou gevallen zijn, maar na een kwartiertje of zo begon je weer te huilen: je had honger. Dan maar kleren aangedaan, en jou twee sandwichen gegeven, en het werd meteen duidelijk: het slechte humeur was volledig aan de honger te wijten! Naarmate het ontbijt vorderde, ging jouw humeur in stijgende lijn omhoog, tot je weer zat te lachen en te tateren als gewoonlijk.
Daarna mocht je wat tv kijken, iets wat je toch nooit echt lang volhoudt, omdat je begint te spelen met vanalles en nog wat. Ik voelde me niet schitterend en was onder een deken gekropen in de zetel, en toen ik een uurtje later wakker werd, had jij een compleet huis rond mij gebouwd met kussens en beestjes en ander speelgoed.
De zalmspaghetti ’s middags ging opnieuw vlot binnen, we hebben de bloemen buiten water gegeven en een hoop was opgehangen, Vallery en Marc die iets kwamen afgeven een kop koffie ingeschonken, en uiteindelijk samen het aquarium ververst. Dat was al màànden nodig, maar ik kon er maar niet aan beginnen. Het heeft amper een uurtje geduurd, waarna we ons nog hebben moeten haasten om op tijd in de Lidl te zijn voor de boodschappen. Daar hebben we trouwens pindakaas gekocht: je had dat woordje ergens opgepikt op school, wist niet wat het was, en had je huisje achter de zetel dan maar ‘pindakaas’ gedoopt. Ik heb het je dan uitgelegd, en vanavond laten proeven. Je vindt het maar niks, en ik mocht het opeten, zei je.
Al bij al zat je vandaag eens op tijd in je bedje, kwart over zeven, en heb je amper nog een kwartiertje liggen babbelen. Want dat doe je de laatste tijd opnieuw: je kan in je bed nog gemakkelijk een half uur liggen zingen, babbelen, spelen met je beestjes, verhaaltjes verzinnen… Dat draagt natuurlijk niet bij tot jouw vereiste twaalf uren slaap, sproetie!

Vorige week zondag was het stralend weer, en hebben we opnieuw buitengespeeld. We moesten de planten die we de dag voordien hadden gekocht, nog uitplanten, en uiteraard was er de zandbak die uitgebreid moest bespeeld worden. Je hebt al je zandspeelgoed uit de garage naar buiten gesleept, tot je er amper zelf nog bij kon. Het leek je bad wel!

Maandagmorgen hebben we je wakker moeten maken: je zat op een lichtjes ander ritme. Het beloofde weer een stralende dag te worden, maar ’s morgens was het nog behoorlijk koud. Lekker ingeduffeld heb ik je met de fiets weggebracht, en dat vond je heerlijk. ’s Avonds, toen ik je snel ging afhalen (we moesten naar de dokter), bleek je pottezwart, ik heb er zelfs een paar foto’s van genomen, zo erg was het. Je had namelijk in de opvang weer in de aarde zitten spelen. Er is een zandbak, maar natuurlijk is die aarde veel en veel leuker :-p Ik heb dan snel je snoet, je handen en je knieën gewassen, andere (lees: propere) kleren aangedaan, en weg waren we naar de gynaecoloog. Deze keer hadden we wél geluk: je krijgt een broertje! De dokter had alles duidelijk kunnen zien en liet er geen twijfel over bestaan. Jij vond het schitterend: je had liefst een broertje, zodat je er kon mee spelen als hij wat groter is. Al bij al zat je weer rijkelijk laat in je bed.

Dinsdag is de temperatuur een tiental graden gezakt, zodat het echt wel frisjes was. Tot zover de sandalen en de kniebroek, welkom terug de schoenen en de lange broek. Dat belette overigens niet dat de opvang opnieuw buiten was - de zon scheen wel volop - zodat je alweer zo zwart als een schoen was. Deze week heb ik nogal wat af gewassen, snoetie!

Verder was het eigenlijk een doodgewone week, liefje. Woensdag hebben we ook al niks speciaals gedaan: buitengespeeld, wat werk verzet, naar de winkel gegaan, beetje tv gekeken… En ’s avonds voor de laatste keer echt in bad in de oude badkamer. Want…

Deze morgen hebben we voor het eerst de nieuwe badkamer gebruikt! De werkmannen zijn eindelijk klaar boven met het ruwere werk, zodat ik vrijdagavond nog alles grondig heb gekuist, om deze morgen ervan te kunnen genieten. De vloer zijn nog wel de oude tegels met chappe in plaats van de kurk, de muren zien er nog niet uit, het bad is niet afgewerkt en er zijn nog geen echte kasten, maar… Er is een bubbelbad en een douchecabine met een ganse resem verschillende sproeiers, en een stoomfunctie! Onmiddellijk heb je een deel van je speelgoed versleept, en weldra zat jij in het ruime bad, in het rozige water (door een badparel) te spelen. Ik ben er dan bijgekomen, plaats zat, en samen hebben we genoten van de bubbels. Ondertussen probeerde papa de stoomdouche uit, en was hij helemaal relaxed. Je bent helemaal opgetogen over de nieuwe badkamer: er is eindelijk plaats zat, veel licht, plaats om de handdoeken te hangen enzovoort. Ook de designkranen van de nieuwe wastafels vind je heel leuk om mee te spelen, en je zou dan ook voortdurend je handen gaan wassen.
Jouw tafel met legkussen staat er al in, jouw tandenborstel en zo ligt netjes in de kast, er liggen badmatjes en er staat een plant… En toch kan ik niet wachten tot de badkamer helemaal klaar zal zijn. Niet dat jij daar van wakker ligt…

Daarna hebben we een rustige voormiddag doorgebracht, en zijn we tegen één uur (we hadden laat ontbeten) naar ‘t stad getrokken, om daar te eten in het Lepelblad. Jij wilde perse pasta, maar hebt eigenlijk vooral van papa’s bord gegeten, die voor alle veiligheid toch maar hamburger met spinaziepuree had besteld. Daarna hebben we wat lopen flaneren, op jouw aanvraag vooral langs het water, zijn we een kleuterschaartje gaan kopen voor jou (”Mama, ik ben wel nog een peuter hé!”) en daarna hebben we een lekijsje gegeten bij Damass. Jij hebt weer pistache gekozen, je eet dat blijkbaar echt wel graag, en hebt ervan genoten. Jammer dat ik het fototoestel niet mee had…

Toen we weer thuis waren, zijn papa en jij naar de Delhaize getrokken, en daarna moest er blijkbaar weer dringend in de zandbak gespeeld worden. Uiteindelijk verzeilde je weer in het bad om alle vuil af te spoelen, en iets na zeven heeft papa je in je bed gestoken, zoals traditie is wanneer hij thuis is.

En morgen komt Marthe spelen

Je bent ondertussen alweer een dagje thuis, en we zullen het geweten hebben, bolletje kwik!

Oma en opa waren ook al allebei moe van jou: je zit geen moment stil, babbelt voortdurend honderduit, en vraagt iedereen de oren van het hoofd. Leuk, dat wel, maar vermoeiend! Ik ben je pas vrijdagavond gaan halen, tegen het avondeten, zodat ik ook nog een boterhammetje kon mee-eten. Jullie hadden blijkbaar vanalles gedaan: samen naar het containerpark met oma, met je nieuwe winkelkarretje naar de GB, samen op zoek naar een veulentje - je wilde er perse eentje zien, maar oma wist er eigenlijk geen staan en heeft er dan ook geen gevonden. Jullie zijn dan maar naar Margrietje gaan kijken, de ezel van meneer Marc. Die was ook leuk en lekker zacht, vertelde je. De andere ezel was net gestorven, en dat vond jij vreselijk jammer. Het was wel al behoorlijk laat toen jullie naar die ezel zijn gaan kijken: normaal had je al in je bedje moeten zitten! Maar kom, je bent niet alle dagen bij oma Ik geloof dat het twee keer half negen is geworden in plaats van de gebruikelijke zeven uur, en vrijdagavond was het ook bijna zo laat. We hebben laat gegeten bij oma, en dan moesten we hier thuis nog alles uitladen en moest ik de hond nog afhalen bij de dierenarts - hij had een gezwel aan zijn staartbasis, en dat is operatief verwijderd. Ik had je beloofd dat je de hond nog even mocht zien voor je ging slapen.

Wat heb je me verder nog verteld? Opa’s zaagmachine maakt een verschrikkelijk lawaai en je was er bang van en je hebt gehuild. Je bent samen met oma in bad geweest, en vond dat heel erg leuk. Opa heeft je oude fiets gerepareerd en maar meteen omgedoopt tot tractor. Je hebt met oma liggen vechten in het gras. Je hebt eieren gevonden bij de kippen, en op één ervan heeft opa jouw naam geschreven en de datum. Je hebt vreselijk veel boterhammen gegeten, waaronder een boterham met honing zonder boterham, en je kijkt vreselijk ondeugend wanneer je dat krijgt. (Ik zal nog wel een paar dingen vergeten zijn, maar dan schrijf ik ze later nog wel op.)

Vandaag heb je de hele dag buitengespeeld. Het was dan ook 27°, heel erg leuk voor april. Deze morgen heb ik de zandbak voor het eerst weer opengedaan, en er het grootste deel van de blaadjes uitgevist. Verder zag het zand er nog vreselijk goed uit, en je hebt er enorm veel in gespeeld. Gelukkig heb ik je heel erg goed aan het verstand kunnen brengen dat ik niet overal in huis zand wil, en je loopt dus niet zomaar binnen en buiten, of klopt je kleren en je beentjes grondig af wanneer je toch binnen moet zijn.
Ik heb spaghetti met bolletjes gemaakt deze middag, en je was de koning te rijk, hebt er dan ook een groot bord van binnengespeeld. Daarna zijn we samen naar de Aveve gereden, om verse boterkoeken voor papa en een hoop plantjes. Daarop hebben we samen alle takken die we deze week van die taxus hebben afgesnoeid, in de auto geladen, en zijn naar het containerpark gereden ermee. Daar heb je voortdurend takken de trapjes op gesleept en in de container zelf gegooid. De rest van de aanwezigen moest glimlachen: amper een turf hoog, en wel met de tong uit de mond aan het werken!
Rond half zes heeft papa je dan in bad gestoken: je vond dat je genoeg had buitengespeeld, en dat je wel toe was aan een bad. Dat laatste viel ook niet te ontkennen, zwarte mol!

Ondertussen is het zeven uur gepasseerd en lig je in bed. Het zal je deugd doen, al heb je deze morgen wel geslapen tot half negen. Je ligt trouwens tussen nieuwe lakens, met leeuwen en kikkers en kameleons op, en je lag te blinken! “Een kinderhand is gauw gevuld”, luidt het spreekwoord, en het is leuk om zien hoe waar dat dat is

Woensdag hebben we er nog een zeer vruchtbare dag van gemaakt: we zijn eerst naar de fietsenmaker gereden om te kijken of mijn herstelde fiets er nog stond: ik had die binnengedaan op 10 oktober en was hem compleet vergeten. Met rode kaakjes heb ik hem toch teruggevonden. Aangezien het niet zo’n praktische fiets is, toch niet voor mij, wilde ik meteen een andere kopen ook. Zo kunnen papa en ik eens samen met jou gaan fietsen deze zomer. Wellicht niet te ver, gezien de baby in mijn buik, maar kom. Toen ik vertelde dat ik hem eigenlijk nauwelijks gebruik, tenzij om jou naar school te brengen en om om brood te rijden, bood de man mij een tweedehandsfiets aan, een damesfiets met vier versnellingen en alles erop en eraan voor 80 euro. Jij was meteen enthousiast. Het enige wat nog ontbrak, was een kinderstoel voor jou, en dat hebben we dan ook maar ter plaatse gekocht. Ik kon de fietsen alleen nog niet meebrengen, want papa was met de zwarte auto naar Brussel.

Thuisgekomen hebben we samen het gras afgereden. Samen is hier bijna letterlijk te nemen: je hebt me prachtig geholpen door alle stokjes op te rapen die nog her en der verspreid lagen. Die vervoerde je dan in het laadbakje van je fiets naar de groene container. Met enige moeite kon je de stokjes daar wel ingooien, maar je zag helemaal niet wat je aan het doen was. Daar heb je dan, kleine slimmerd, een knappe oplossing voor gevonden: je hebt je kleine glijbaan tot naast de container gesleept, en die fungeerde als laddertje. Zodra je de stokjes dan in de bak had gegooid, gleed je opgewekt naar beneden, voor een volgende ronde. Je moest, vond je, ook het gras zelf afrijden, en kwam voortdurend al brommend met je fietsje voor mijn machine rijden. Dat maakte het er niet gemakkelijker op, maar wel een pak leuker :-p Je ruimt tegenwoordig ook voorbeeldig op, en dat heb je me woensdag ook bewezen: samen hebben we alles weer opgeborgen, zowel het tuingerief als alle kussens en speelgoed uit jouw huisje.

En toen, joepie, was het tijd voor een volwaardig bad. Je was er wel aan toe, kleine zwarte mol van me! Je was al vrolijk aan het plonzen toen papa thuiskwam, en die heeft dan, tot jouw en mijn grote vreugde, overgenomen Een paar boterhammen en een klein beetje tv later lag je rustig te slapen.

Gisteren begon rustig: we hebben zeker wel een uur in mijn bed liggen babbelen en spelen. Voornamelijk babbelen, eigenlijk. We lagen netjes naast elkaar op onze rug onder het dekentje, en je stak ganse verhalen af over vanalles en nog wat. Na de obligate paaskoeken mocht jij wat tv kijken (het is veel te koud om buiten te spelen, ’s morgens) terwijl ik een uitgebreide afwas onder handen nam. Daarna zijn we samen naar de winkel getrokken om een vaasachtig iets met garnituur en zo te kopen als cadeautje voor het paasdiner van Omaly, en vervolgens naar de Delhaize, om eten in te slaan voor twee dagen.

Na het eten (deze keer heb je wel goed gegeten: blindevinken met spinaziepatatjes, het smaakte duidelijk) zijn we dan met een lege auto naar de fietsenmaker gereden, en hebben we beide fietsen om beurten opgeladen. Je was gewoon helemaal opgewonden bij het idee alleen al.

Toch heb ik nog geen tijd gehad om jouw fietsstoeltje te monteren: je had een playdate! Iets later stond Marthe namelijk met haar mama bij ons om te spelen. Delphine is eventjes gebleven, en is toen verder gaan werken. Een dik uur later, waarin jullie vooral buiten gespeeld hebben, maar eigenlijk zowat vanalles hebben gedaan, zoals getekend en piano gespeeld, kwam ze Marthe weer ophalen, deze keer met Victor op de arm. Toch gemakkelijk dat ze amper een halve straat bij ons vandaag woont Ze zijn nog eventjes gebleven, en jullie hebben vooral op de grote glijbaan en de schommel gespeeld. Het leven is toch leuker als je er een vriendje hebt, he snoetie!

Net toen we daarna klaar waren met opruimen, kwam papa aangereden op de motor. Allebei lieten we meteen vallen waar we mee bezig waren, en liepen naar hem toe. We hebben gegeten, en toen heeft papa jou gewassen en afgespoeld, want - alweer - je was pottezwart. Ik zal wel kleren wassen :-p

Deze morgen hebben we lekker lang liggen spelen in bed, gegeten, en nu zit je naar tv te kijken, lekker rustig. Ik weet nog niet wat we vandaag zullen doen, het zal een beetje afhangen van de temperatuur buiten. We zien nog wel

Een heerlijk weekend achter de rug Ik heb het gevoel dat jij er ook van genoten hebt, snoetie, ook al was ik relatief vroeg weg ’s avonds om de Carmina Burana te gaan zingen.

Vrijdag ben ik je rond kwart voor vijf van de speelplaats gaan plukken, waar je alweer pottezwart in de aarde zat te spelen. Hier thuis heb je nog wat buitengespeeld, en tegen half zes was papa thuis, zodat ik kon gaan zingen.

Zaterdag mocht jij rond acht uur in bed komen spelen met papa (ik moest even weg, een sleutel gaan brengen), en toen ik thuis kwam, zaten jullie al lekker samen, fris gewassen en gekleed, aan tafel te ontbijten. Jij vond het wel leuk dat het weekend was, dat we allebei thuis waren, en dat de zon zo vrolijk scheen. Het duurde niet echt lang voor we buiten zaten: er moest was opgehangen worden en dergelijke. Iets later ben jij met papa naar de Delhaize getrokken, er was nog geen eten voor ’s middags in huis. Dat vind je precies ook altijd leuk, mannen onder elkaar.
Terwijl papa daarna de worteltjes en aardappelen opzette en de worsten in een pan gooide, zijn wij tweetjes naar de Brico gegaan: we hadden curverboxen nodig voor in de garage, en tweezijdige kleefband om jouw naam in houten letters op je kamerdeur te kunnen zetten. Tot jouw immense vreugde waren er nog autokarren, en voor ik het goed en wel besefte zat je al achter een stuur, had je je gordel vastgeklikt, en was je al uitgebreid aanwijzingen aan het geven waar ik naartoe moest. Kleine pruts! Thuis hebben we dan die lettertjes opgehangen, en smakelijk gegeten. Als er maar gehakt in zit voor jullie!

Daarna kon je niet snel genoeg je laarsjes aanhebben om buiten te spelen! Je vindt die laarzen trouwens heel interessant: je kan ze probleemloos en supersnel zelf aan- en uitdoen, en op die manier ongestoord in en uit lopen. Van mij niet gelaten, ik heb de zandbak nog niet opengedaan :-p
Rond een uur of drie was het Colruyttijd, iets waar jij nog altijd naar uitkijkt omwille van de transportband waar je met kar en al moet op gaan staan. Daarna hebben we nog meer van het heerlijke weer genoten, en ben ik er uiteindelijk vanonder gemuisd richting koor.

Zondag was dan weer een klassieker: eerst slapen tot acht uur (je respecteert gelukkig het uur, je herkent het cijfer acht op je wekker), dan een klein uur spelen bij ons in bed, gevolgd door een bad, en daarna versgebakken boterkoeken en croissants. Daarna heb je me flink geholpen bij het maken van tiramisu: je kan gigantisch goed roeren, en nog véél beter likken! Daarna kwam voor jou het moment suprême van de dag: je muggennet of klamboe werd eindelijk opgehangen! Papa en ik hadden dat al lang beloofd, maar we waren het telkens weer vergeten. Samen hebben we papa opgetrommeld om een gaatje in het plafond te boren en daar een haakje te bevestigen, en dan werd het net vakkundig opgehangen en tot een huisje gedrapeerd rondom je bed. Je voelde je de koning te rijk!

Papa had intussen uitgebreid zijn heerlijke spaghetti klaargemaakt, en het verbaast me telkens weer hoeveel je kan eten wanneer het je smaakt.  Je had al die twee koffiekoeken binnen, weet je wel! Daarna moest er weer dringend buitengespeeld worden, hebben we samen de hondendrollen opgeruimd, paardebloemen uitgestoken en wel meer van die onzin. Tegen half drie was nonkel Faust hier, en heb je een enorm stuk tiramisu naar binnengespeeld. Ik dacht echt dat je misselijk ging worden, snoetie!
Uiteindelijk hebben we je ’s avonds weer in bad gezet en grondig gewassen en afgespoeld, want je was weer eerder grijs dan roze :-p Tegen dan was je uitgeteld, en hing je tegen ons aan in de zetel. Om kwart voor zeven, een pak vroeger dan je tegenwoordig gewoon bent, kroop je gewillig onder je muggennet in je bedje, en we hebben je niet meer gehoord. Flink zo!

Deze morgen hebben we je wakker gemaakt: om half acht stonden de werkmannen hier voor onze nieuwe badkamer, en ging je toch geen oog meer dicht kunnen doen hebben. Je hebt het al vreselijk druk gehad met kijken en nauwlettend in de gaten houden wat ze precies uitspoken. Toen Facq de toestellen kwam leveren, heb je zelfs op het laadplatform mogen staan, en mee naar boven en beneden gaan. Angstvallig hield je mijn hand vast, maar wist tegelijk niet hoe trots je wel moest kijken!

Nu gaan we spaghetti eten en daarna buitenspelen en genieten van het mooie weer. Morgen zal het wellicht een pak kouder worden.

Vandaag heb je het precies wel naar je zin gehad. Toen ik je kwam afhalen op school, kwam je trots met een potje aarde aandragen met daarin een ganse hoop gekiemde zonnebloempitjes. Voorlopig mogen ze nog even in de keuken staan, maar ik weet eigenlijk niet wanneer ik ze best uitplant in de tuin.

Thuis hebben we eerst spaghetti gegeten, je favoriet, en zijn we daarna buiten gaan spelen. Na amper vijf minuten hoorde je in de verte een elektronisch muziekje, en je ogen begonnen te blinken: de ijskar! Eerst zei ik nee, maar toen Pieter, het buurjongetje dat in jouw klas zit, blijkbaar toch eentje kreeg, bezweek ik ook maar. Je hebt met volle overgave op de bank je chocolade-ijsje zitten oplekken, en hing gewoon gans vol. Lang leve de slabbetjes!

Daarna heb je confetti gemaakt: met een lange tak sloeg je de dorre bladeren van de beukenhaag, en kreeg daar maar niet genoeg van. Iets later had je ontdekt dat je met een stukje rode steen kon schrijven op de grond, waarop mijn frank (cent? euro?) viel dat ik nog ergens stoepkrijt had liggen. Jij vond het geweldig en tekende meteen de drempel van de voordeur vol.
Uiteindelijk zijn we toch nog naar de Aldi getrokken, waar je een nieuw set viltstiften hebt gekregen. Het etiket vermeldt dat ze extra af- en uitwasbaar zijn, ik hoop maar dat het waar is.
Opnieuw thuis moest je die natuurlijk even uitproberen, waarna je een chocomelk, een banaan en een cremekoek naar binnen hebt gewerkt. Toen lokte de zon weer te erg, en zijn we samen paardebloemen gaan wieden.

Tegen half zes was je zodanig zwart, dat ik je maar in bad heb gestopt. Dat is een vast woensdags ritueel tegenwoordig. Je hebt een dik half uur zitten plonzen, we hebben netjes het zand en de ijskrijm uit je haar gewassen, en toen was je weer vol energie om beneden nog wat te spelen.
Toen we nog wat later zaten te eten, kwam onverwachts papa thuis Je hebt honderduit tegen hem verslag van je dag gedaan, totdat we beiden bijna zotgekwetterd waren. Enfin, tegen half acht lag je in je bedje

Je belooft me telkens weer dat je nu zal proberen je pamper droog te houden, maar blijkbaar lukt dat aan geen kanten. Wellicht is het gewoon nog te vroeg. Als opstekertje ligt er een hemdje en onderbroekje te wachten in de badkamer, met niets minder dan een krokodil op! Zodra je een droge nacht hebt, mag je die aandoen, en elke avond blijf je enthousiast volhouden dat het je die nacht wel zal lukken Lieverdje toch…

Ik heb je net van school afgehaald, en je bent ondertussen toch wel weer ziek aan het worden. Je had al vorige week een hoestje, en dat is erger aan het worden. Zondag had je al een paar keer een lepeltje hoestsiroep van me gekregen, en maandag op school was het er niet op verbeterd. ’s Avonds maakte ik me zorgen: je was ’s nachts huilend wakker geworden en wilde een glaasje water. Toen ik aan je voelde, gloeide je helemaal. Het was overduidelijk dat je koorts had, maar aangezien je weer onmiddellijk wilde slapen, wou ik je niet wakker houden om je temperatuur te meten. Ik had me er al op voorbereid dat ik dinsdag een dagje omstandigheidsverlof ging moeten vragen, maar ’s morgens was je koorts verdwenen, en gedroeg je je normaal en levendig, behalve dan met een stevige hoest. Ik had je wel laten slapen en het was al acht uur tegen dat je wakker werd, zodat we een paar minuten te laat waren op school. Op die manier hoefde je ook niet in de kou rond te lopen op de speelplaats, en kon ik aan de juf uitleggen wat er gaande was. Ze ging het nauwlettend in de gaten houden en me bellen als dat nodig was. Papa kwam je rond zes uur ophalen op school, en er zat geen briefje of zo in je schooltas. Tegen half zeven kwam ik dan ook thuis, en jullie waren ook nog maar net thuis van de Delhaize. Je hoest was er wel degelijk nog, verder zag je er prima uit.
Ook deze nacht ben je wakker geworden, maar zonder koorts deze keer. Alleen was je nu echt aan het wurgen en had je enorm veel last van slijm en hoesten. Een lepeltje siroop kon het ergste verhelpen, en je ging weer probleemloos slapen.

Deze morgen heb ik getwijfeld of ik je wel naar school zou laten gaan: je zag er lusteloos uit, en hoestte nog steeds veel. Uiteindelijk ben je toch gegaan, in je nieuwe dikke winterjas (die nog een stuk te groot is :-p ) en alweer nieuwe schoenen (de vorige waren teveel beschadigd). Ik verwachtte half en half een telefoontje van school, maar blijkbaar was het zo erg nog niet.
De juf vertelde me wel, toen ik je daarnet ging ophalen, dat je helemaal niet de Wolf was die zij kende: je was de hele voormiddag lusteloos, wilde liggen, en deed wel aan alles mee maar dan vanop de zijlijn, met een stoeltje dat je overal mee naartoe sleepte. Nu is je hoest echt wel erg, en ik weet niet goed wat ik er nog meer kan aan doen dan je siroop geven. Je zit met je beestjes onder een dekentje naar tv te kijken, en hoest de longen uit je lijf. Ik denk, als het niet betert, dat ik vanavond toch met jou naar de dokter ga: ik zou niet graag hebben dat dit ontaardt in een longontsteking of zoiets. Eten wilde je niet, trouwens. Je hebt daarnet flink op je potje kaka gedaan, maar zei zelf dat je geen snoepje wilde, en dat is toch wel een teken aan de wand. Ik ga zien of oma morgen misschien beschikbaar is om op jou te letten, en anders moet ik maar een dagje thuisblijven, helaas…

Even terug naar vorige week: omaly en bompa kwamen dus op jou letten, en met een gerust hart vertrok ik naar school. Toen ik ’s avonds weer thuis kwam, had bompa de haag geschoren en de hele tuin opgeruimd, was omaly klaar met mijn strijkberg, en was jij naar hartelust aan het spelen. Omaly had hespenrolletjes meegebracht met puree, en ze hadden er versteld van gestaan hoeveel jij wel kon eten. Het had je duidelijk gesmaakt, en je had duidelijk ook genoten van hun aanwezigheid, zo helemaal voor jou alleen.

Vorige week woensdag was het heerlijk weer: een echte nazomerdag, met stralende zon en ongeveer 20°. Ideaal dus om een wandelingetje te maken. Ik had je opgepikt om twaalf uur aan school, daarna waren we samen naar de winkel gegaan, gekookt, gegeten, en wat tv gekeken en zo. Tegen vier uur laadde ik de buggy in de auto, jouw tas met verse kleren en een drankje en koekje en zo - je noemt ze jouw handtas - en reden we naar de Blaarmeersen, waar we afgesproken hadden met oma. De bedoeling was eigenlijk om rond de grote vijver te wandelen, maar op het strand kwamen we al de eerste speeltuin tegen, en waren we eraan voor de moeite. Je speelde op de glijbanen, het klimrek, en vooral ook met het vele zand. Toch bizar hoe zand dat van verderop komt, leuker is dan het zand dat onder je voeten ligt :-p

Toen we na een kwartier een eind verder wandelden (met jou in de buggy, welteverstaan) kwamen we de grote speeltuin tegen, en daar hebben we de rest van de middag doorgebracht. Je hield vooral van de hele grote kokerglijbaan, en zoals altijd had je ook hier een meisje dat zich over jou ontfermde. Je kon echter nog niet alleen het begin van de toren naar die glijbaan op, zodat afwisselend oma en ik je moesten helpen. Je gezichtje was echter goud waard: je straalde helemaal en genoot intens van het spelen. Je hebt de hele speeltuin afgeschuimd, en toen was het tijd om papa op te halen op kantoor. De hele straat aan zijn kantoor is opengebroken zodat ook zijn parkeerplaats onbruikbaar is, en het stadscentrum is nu eenmaal niet ideaal om parking te vinden. Daarom, als ik niet vroeg moet beginnen op school, breng ik hem met de wagen, en gaan we hem ’s avonds samen afhalen.

Je was pompaf tegen ’s avonds, en na het avondeten kreeg je je pyama aan, mocht je nog vijf minuutjes tv kijken (tot aan een pauze in de Simpsons) en ging je naar bed. Tegenwoordig lig je er tussen zeven en half acht in, dat compenseert voor het gebrek aan middagslaapje en het vroege opstaan.

Vrijdag ben je zoals altijd naar school geweest, en ben ik je samen met Geert komen ophalen om half vier: jij vond dat maar wat leuk: Geert kreeg prompt een grote enthousiaste knuffel van jou :-p. We vertrokken samen op Poortweekend (je weet wel, die live roleplay die ik doe), maar eerst moest jij nog opgehaald worden door tante Sarah. Je mocht namelijk een weekendje bij hen gaan logeren, voor het eerst in hun nieuwe huis. Je keek ernaar uit, net zoals ik uitkeek naar mijn spelweekend en papa naar een rustig (werk)weekend alleen thuis. Je gerief stond al klaar: het reisbedje, beddengoed, kleren, speelgoed, en wat je nog zoal kan gebruiken.
Je hebt je blijkbaar prima geamuseerd bij hen: zaterdag zijn jullie naar de Brielmeersen in Deinze gaan wandelen en spelen, zondag mocht je mee naar de barbecue van tante Sarahs volleybalclub. Nonkel Roeland vertelde me dat je verder enorm lief en braaf bent geweest, een voorbeeldig jongetje. Het enige waar ze het wat moeilijk mee hadden, was dat jij op zondagmorgen al om half acht op hun bed stond te springen: ‘Nonkel Roeland, wakker worden!’ Ik kon een lachje niet onderdrukken :-p

Vrijdag, toen ik je ging afhalen, zag je er trouwens allerschattigst uit: het thema van de voorbije weken was huisdieren, en je had een kroontje op met zelfgeschilderde kattenoortjes, en drie snorharen op elk van je kaakjes getekend. Je liep dan ook luid te miauwen :-p, zelfs toen je, in afwachting van tante Sarah, buiten met Geert aan het spelen was op je schommel en glijbaan.

Ondertussen hebben we samen in de zetel wat vol-au-vent gegeten, en begin je er blijkbaar door te vallen: je hoestfrequentie neemt wat af, en je loopt alweer wat opgewekt rond Ik hoop dat je erdoor valt, want als je echt ziek bent, breekt mijn hart.

Knuffeltje