0
Je doet ons wat aan, kleine mol. Ik heb geen idee wat er scheelt, maar je wil al drie dagen op rij niet slapen. Het begon zaterdag: overdag was je best lief, en zijn we nog gezellig samen naar de Colruyt getrokken en dergelijke. ’s Avonds moesten papa en ik met vrienden in Vilvoorde gaan eten, maar Dirk en Ilse waren maar al te bereid om hier een avondje door te brengen en op jou te letten. De vorige keren heb je namelijk totaal geen kik gegeven en wist Ilse nauwelijks dat er een baby in huis was. Niet zo deze keer. Je was totaal nog niet moe toen wij rond zeven uur vertrokken, maar dat gebeurt wel meer. Toen je echter in je oogjes begon te wrijven en Ilse je in je bedje wilde leggen, was je het daar totaal niet mee eens. Net zo min als de volgende drie pogingen. Pas op, je zat ondertussen wel braafjes te spelen, zei ze, maar toch.
Zondag gingen papa en ik alweer uit eten, deze keer naar een familiefeest voor jouw overgrootmoeders 93ste verjaardag. Jij mocht spelen bij Sepp en Sofie, en vooral dan met Margot en Maud. Eten ging zonder problemen. Je gaf ook geen kik toen Sofie je daar in een bedje legde, en je sliep bijna twee uur. Daarna werd je proefkonijn, want Sofie wilde eens uitproberen hoe het zou zijn met drie kinderen op de achterbank van de auto. Jij liet je gewillig in een autostoel installeren, en ook bij omoe en opoe - want daar ging de tocht naartoe - hield je je voorbeeldig. Pas toen ze weer thuiskwamen, begon je duidelijk moe te worden. Papa kwam je ophalen, en toen je je papa zag, zette je een keel op, toch de momenten dat hij je spulletjes in de auto laadde en dus weer even uit je gezichtsveld verdween. Was het een soort scheidingsangst ? Ik zou het niet weten. Ik weet wel dat je de hele avond moeite had om te slapen, en pas tegen een uur of tien echt in je bedje wilde. Gedurende de hele nacht ben je trouwens af en toe wakker geworden, en zat je rechtop in je bedje voor je uit te huilen. Het volstaat dan om je zachtjes op te pakken, weer neer te leggen, een tuutje te geven, je beertje in je handjes te steken, en je dan zachtjes in te stoppen. Jij slaapt door, maar wij zijn wakker natuurlijk. Ik denk dat je in totaal een keer of zes wakker bent geweest.
Deze morgen gaf ik je, zoals altijd, je flesje in je handen, terwijl je nog in bed lag. Normaal gezien begin jij dan blij te tutteren, en leg ik ondertussen je handdoeken klaar, neem verse kleertjes, laat je badje lopen, enzovoort. Van het moment echter dat ik deze morgen aanstalten maakte om je kamer uit te lopen, begon je te brullen. Ik keerde geschrokken op mijn stappen terug, en jij begon weer te drinken. Toen ik opnieuw richting deur ging, begon jij ook weer opnieuw te huilen. Mama verdwijnt echt niet hoor, kleintje, alleen willen wij ook af en toe eens wat tijd zonder jou. Het begint af en toe zwaar te wegen.
Bij Bernice was je weer de hele dag heel erg lief en goed gezind. Ook thuis zat je mooi te spelen. Je hebt trouwens ook vandaag je eerste betekenisvolle klank geuit: nog niet een eerste woordje, maar wel een hele mooie klanknabootsing. We lezen vaak samen in een boekje, en dan doe ik alle dierengeluiden na. Je vindt het heerlijk, vooral als we bij de poes zijn aanbeland. Om één of andere reden vind je het gemiauw heel erg grappig. Vandaag was het niet anders. Toen ik bij de poes aankwam, zei ik dan ook: “En dit is de poes ! En wat doet de poes ? De poes doet miauw.” Daarop ging je met je kleine wijsvingertje naar het tekeningetje van de poes, en herhaalde: ‘Iauw”. Ik wist niet of het nu toeval was of niet, maar je bootste het een keer of drie na, en keek telkens heel triomfantelijk in mijn richting. Heh. Ik kan niet wachten tot je kan babbelen, kleine muis.
Ik heb je dan in bed gestopt voor ik vertrok naar mijn zangcursus, rond zeven uur, maar toen ik daarstraks rond half elf thuiskwam, wist papa me te vertellen dat het zeker half tien was voor je wilde slapen. Zucht. Ook daarnet - het is nu elf uur - heb ik een kwartiertje jou zitten wiegen op mijn schoot. Je was weer aan het huilen gegaan, en papa kreeg je niet stil. We hebben dan maar samen naar het laatavondjournaal gekeken, en nu lig je weer in je bedje, helemaal gekalmeerd. Ik hoop dat je nu de rest van de nacht rustig doorslaapt. Ik zou dolgraag hetzelfde doen, liefje, want ik ben onderhand behoorlijk moe. Binnenkort word je een jaar, en iedereen beweert altijd dat het dan alleen maar beter wordt. Ik hoop het, snoetie, ik hoop het.